وَ فِی کِتَابِ مَعَانِی اَلْأَخْبَارِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ اَلْأَسْوَارِیِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ قَیْسٍ السُِّخْرِیِّ [اَلسِّجْزِیِّ] عَنْ عَمْرِو بْنِ حَفْصٍ عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَسَدٍ عَنِ اَلْحُسَیْنِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ أَبِی یَعْلَى عَنْ یَحْیَى بْنِ سَعِیدٍ اَلْبَصْرِیِّ عَنِ اِبْنِ جَرِیحٍ عَنْ عَطَاءِ بْنِ عُبَیْدِ بْنِ عُمَیْرٍ اَللَّیْثِیِّ عَنْ أَبِی ذَرٍّّ رَحِمَهُ اَللَّهُ» فِی حَدِیثٍ طَوِیلٍ عَنْ رَسُولِ اَللَّهِ  (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ)  قَالَ : قُلْتُ : یَا رَسُولَ اَللَّهِ کَمْ أَنْزَلَ اَللَّهُ تَعَالَى مِنْ کِتَابٍ، قَالَ : مِائَةَ کِتَابٍ وَ أَرْبَعَةَ کُتُبٍ : أَنْزَلَ اَللَّهُ تَعَالَى عَلَى شَیثٍ خَمْسِینَ صَحِیفَةً، وَ عَلَى إِدْرِیسَ ثَلاَثِینَ صَحِیفَةً، وَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ عِشْرِینَ صَحِیفَةً، وَ أَنْزَلَ اَلتَّوْرَاةَ وَ اَلْإِنْجِیلَ وَ اََّبُورَ وَ اَلْفُرْقَانَ . قُلْتُ: یَا رَسُولَ اَللَّهِ : فَمَا کَانَتْ صُحُفُ إِبْرَاهِیمَ، قَالَ: کَانَتْ  أَمْثَالاً کُلَّهَا : أَیُّهَا اَلْمَلِکُ اَلْمَغْرُورُ اَلْمُبْتَلَى إِنِّی لَمْ أَبْعَثْکَ لِتَجْمَعَ اَلدُّنْیَا بَعْضَهَا عَلَى بَعْضٍ، وَ لَکِنْ بَعَثْتُکَ لِتَرُدَّ عَنِّی دَعْوَةَ اَلْمَظْلُومِ، فَإِنِّی لاَ أَرُدُّهَا وَ إِنْ کَانَتْ مِنْ کَافِرٍ، وَ عَلَى اَلْعَاقِلِ مَا لَمْ یَکُنْ مَغْلُوباً أَنْ یَکُونَ لَهُ سَاعَاتٌ : سَاعَةٌ یُنَاجِی فِیهَا رَبَّهُ تَعَالَى ، وَ سَاعَةٌ یُحَاسِبُ فِیهَا نَفْسَهُ ، وَ سَاعَةٌ یَتَفَکَّرُ فِیهَا صُنْعَ اَللَّهِ ، وَ سَاعَةٌ یَخْلُو فِیهَا بِحَظِّ نَفْسِهِ مِنَ اَلْحَلاَلِ، فَإِنَّ هَذِهِ اَلسَّاعَةَ عَوْنٌ لِتِلْکَ اَلسَّاعَاتِ، وَ اِسْتِجْمَامٌ لِلْقُلُوبِ ، وَ تَفْرِیغٌ لَهَا . وَ عَلَى اَلْعَاقِلِ أَنْ یَکُونَ بَصِیراً بِزَمَانِهِ مُقْبِلاً عَلَى شَأْنِهِ حَافِظاً لِلِسَانِهِ ، فَإِنَّهُ مَنْ حَسَبَ کَلاَمَهُ مِنْ عَمَلِهِ قَلَّ کَلاَمُهُ إِلاَّ فِیمَا یَعْنِیهِ . وَ عَلَى اَلْعَاقِلِ أَنْ یَکُونَ طَالِباً لِثَلاَثٍ : مَرَمَّةٍ لِمَعَاشٍ ، وَ تَزَوُّدٍ لِمَعَادٍ ، وَ لَذَّةٍ فِی غَیْرِ مُحَرَّمٍ .

مرحوم شیخ صدوق (عَلَیهِ الرَّحمَةِ) در کتاب مَعانِى الأَخبار از على بن عبد اَللَّه اَسْوَارِیِّ از أَحْمَد بن مُحمَّد بن قَیْس سُِخْرِیّ [سِجْزِیّ] از عَمْرِو بْنِ حَفْص از عَبْد اَللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَسَدٍ از حُسَیْنِ بْنِ إِبْرَاهِیم بْنِ أَبِی یَعْلَى از یَحْیَى بْن سَعِید بَصْرِیّ از اِبْنِ جَرِیح از عَطَاءِ بْنِ عُبَیْدِ بْنِ عُمَیْر لَیْثِیّ از ابو ذرّ رَحِمَهُ اَللَّهُ» طى یک حدیث طولانى که از حضرت رسول (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) نقل کرده ، این حدیث را نقل نموده است که جناب اَبُوذرّ مى‌گوید: من عرض کردم یا رسول اَللَّه ، خداوند چند کتاب نازل کرده است‌؟ حضرت فرمود: خداوند صد نوشته و چهار کتاب کامل نازل کرده است. به شَیث فرزند آدم پنجاه صحیفه ، به اِدریس سى صحیفه ، به ابراهیم بیست صحیفه ، و  همچنین تورات (برای موسی ع) و انجیل (برای عیسی ع) و زَبُور (برای داوود ع) و فُرقان یعنی قرآن (برای حضرت خاتم انبیاء محمدص» ) را خداوند نازل کرده است . ابوذرّ مى‌گوید : عرض کردم در صحیفه ابراهیم چه نوشته شده بود؟ حضرت فرمود : همه آنها مَثَلها بودند. مانند این جمله :  اى پادشاه مغرور و گرفتار، من تو را به دنیا  نفرستادم که مال دنیا را روى هم  انباشته و جمع کنى بلکه تو را براى این فرستادم که از جانب من به مظلوم و ستمدیده  کمک کنى . چون من مظلوم را رد نمى‌کنم ، اگر چه کافر هم باشد. و بر شخص عاقل لازم است مادامی که مغلوب و مفتون دنیا نشده است و براى این که مغلوب امور دنیوی نشود ، ساعاتى را براى خودش تعیین کند : 1-  ساعتى که در آن با خداوند مناجات نماید، 2- ساعتى که در آن نفس خود را مُحاسبه و مراقبت نماید  3- ساعتى براى تفکر و اندیشه در باره صُنع و خلقت و آفریده های خداوند . 4- و ساعتی را خلوت کند و اختصاص نماید برای بهرمندی و لذّت خویش از امور حلال  زیرا این ساعت یعنی ساعتِ بهره مندی از امور حلال ، کمکی جهت انجام کارهای معنوی و فکری در ساعات دیگر است و براى راحتی و آسایش و آرامش دادن به دلها و فارغ ساختن آنها از دغدغه‌هاى دنیا مُؤثِّر مى‌باشد . ونیز بر شخص عاقل لازم است که به وضع زمان خود آگاه باشد ، شأن و مَقامِ خود را بالا ببرد و زبان خویش را حفظ‍‌ کند . زیرا عمل او بر حَسَب کلامش قضاوت مى‌شود. پس باید جز در مواقع ضرورت زیاد حرف نزند. عاقل باید طالب و جوینده سه چیز باشد و به سه چیز توجه زیاد بکند :  یکى ، براى بهبود بخشیدن به مَعاش و زندگى خود و  دیگرى زاد و توشه برداشتن براى آخرت و سومى لذّت بردن از نعمت هاى غیر حرامِ دنیا.